از دوری خود جانا حال دل من بشنو

اندوه فراق گل ازمرغ چمن بشنو

زان موی بناگوشت هر کس گله ای دارد

آن طره به یکسو نه از گوش سخن بشنو

نافه همه بوی خوش ازبوی تو می دزدد

غمازی آن دزدی ازمشک ختن بشنو

از باد هوایت دل صد جان بدید این خود

به شگفت گلی دیگر ای غنچه دهن بشنو

تو جان منی و من دور از تو همی میرم

ای جان جدا مانده آخر غم تن بشنو

بشکست می لعلت چون توبهٔ خسرو را

اکنون صفت مستی زان تو به شکن بشنو